De Wetten

De Wetten

Connie Palmen

Samenvatting

http://www.scholieren.com/boekverslag/50432

Mijn mening

De Wetten van Connie Palmen was voor mij een erg bijzonder boek om te lezen. In veel opzichten vond ik het een prachtig boek, maar er waren ook enkele minpunten.

Ten eerste vond ik de opbouw van het boek erg goed. Het boek is opgedeeld in zeven hoofdstukken waarin de hoofdpersoon, Marie Deniet, zeven verschillende mannen ontmoet die een belangrijke rol in haar leven gaan spelen. Deze opbouw is duidelijk en biedt meteen een vooruitblik op wat er komen gaat, wat ik erg fijn vond. Bovendien begint het boek meteen sterk, het eerste hoofdstuk De astroloog wekte namelijk meteen mijn interesse. De kennis die de astroloog scheen te hebben van het karakter van Marie boeide mij en dan vooral de manier waarop hij beweerde die kennis te hebben verkregen: door middel van het analyseren van de stand van de sterren bij haar geboorte. Ik heb de sterren en de stand ervan altijd wonderlijk gevonden en het was leuk om er zo op een nieuwe manier naar te kijken.

Niet alleen de astroloog zorgde voor interessante stukken, de andere personages waren ook zeer bijzonder. De zeven mannen die het leven van Marie, soms overlappend, binnenkomen hedden allemaal iets te zeggen over het karakter van Marie. Omdat het boek vanuit het perspectief van Marie is geschreven kom je als lezer al veel over haar te weten, maar de visie van de zeven compleet verschillende mannen voegde voor mij steeds iets toe aan het beeld dat ik van Marie had. Doordat ik als lezer zoveel over het karakter van Marie te weten kwam, was het makkelijk me als lezer in haar in te leven. Dit zorgde ervoor dat het een erg prettig boek was om te lezen.

Iets wat ik ook erg goed vond is het filosofische element in het verhaal. Filosofie is sterk aanwezig door het hele boek heen. Marie studeert filosofie en ontmoet vele mensen die op een of andere manier een link hebben met filosofie en die de filosofie die zij aanhangen duidelijk proberen te maken aan Marie. Ik vond het erg leuk om te lezen over verschillende filosofen en verschillende filosofische ideeën en vraagstukken, maar soms werd het naar mijn mening iets te veel. Er werden regelmatig namen gebruikt van voor mij onbekende filosofen. Naarmate het verhaal verder vorderde kreeg ik wel een beeld van wie ze waren en wat hun filosofie inhield maar toch bleef dit voor mij oppervlakkig en een beetje verwarrend.

Naast namen van filosofen en vaktermen was er weinig moeilijk taalgebruik. Regelmatig waren er lange zinnen, maar over het algemeen was de stijl erg duidelijk en voor mij prima te volgen.

Naast deze positieve dingen waren er voor mij toch ook enkele minpunten. Doordat er in de dialogen tussen Marie en een van de zeven mannen vaak erg diep op bepaalde lastige kwesties werd ingegaan, kwam het voor dat ik soms even de draad van het verhaal kwijt was. Er werden veel lastige en diepe filosofische vraagstukken besproken, wat in principe niet erg is, maar het werd voor mij soms wat te veel in een keer. Bijvoorbeeld in het laatste hoofdstuk De psychiater, daar vertelt Marie behoorlijk wat over haar eigen problemen, gedachtes en levensopvattingen. In dit hoofdstuk is Marie eigenlijk een beetje krankzinnig geworden, ze gooit allerlei lastige vraagstukken op tafel zonder ze volledig te beantwoorden.  Op een gegeven moment werd het verwarrend omdat dingen door elkaar gingen lopen en in mijn ogen niet een geheel vormden. 
Deze manier van vertellen is echter wel een heel goede weergave van de geestelijke toestand van Marie. De tekst in het laatste hoofdstuk geeft op een goede en realistische manier weer in welke situatie ze zich op dat moment bevindt.

Over het algemeen vond ik De Wetten een heel goed boek. Het heeft me tijdens het lezen af en toe goed laten nadenken over filosofische vraagstukken, wat ik een erg leuk aspect vind van een boek. Het mindere van de verwarring aan het einde van het verhaal is te verwaarlozen als ik kijk naar het geheel.

Een schitterend gebrek

Een schitterend gebrek

Arthur Japin

Samenvatting

http://www.scholieren.com/boek/5275/een-schitterend-gebrek/zekerwetengoed

Mijn mening

Een schitterend gebrek is naar mijn mening een prachtig boek. Ik had hoge verwachtingen van dit boek en daar is ruimschoots aan voldaan.

Lucia, de hoofdpersoon, heeft behoorlijk wat meegemaakt in haar leven, daarover vertelt zij op een bijna luchtige wijze. Deze luchtigheid zorgt ervoor dat je niet echt medelijden krijgt, maar het wekt eerder een soort begrip voor haar situatie op. Lucia wil geen medelijden, dat is juist een van de dingen die ze het meest veracht. Japin heeft dit dus goed weten over te brengen.

Lucia heeft zoveel verschrikkelijke dingen meegemaakt, daar kon ik me bijna niets bij voorstellen, maar toch is het Japin gelukt om de situaties zo te beschrijven dat ik me wel in Lucia in kon leven. Hoe hij dat heeft gedaan is me trouwens een raadsel. Het is bijzonder hoe hij zo goed de gedachten en opvattingen van een (jonge) vrouw heeft kunnen verwoorden zodat het geloofwaardig overkomt. 

In Een schitterend gebrek volg je als lezer Lucia gedurende een groot deel van haar leven. Aan het begin van het boek beschrijft Lucia uitvoerig haar jeugd op het landgoed Pasiano waar ze haar geliefde Giacomo ontmoet. Deze ontmoeting en de tijd die ze daarna doorbrengt met Giacomo worden uitvoerig beschreven, evenals haar opvoeding door haar leraar Pompignac en alles wat er op het landgoed gebeurt. De beschrijvingen zijn hier erg uitgebreid, soms een beetje langdradig, maar schetsen een goed beeld van de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt.

Boeken waarbij je de hoofdpersoon gedurende zijn/haar leven volgt vind ik altijd erg leuk. Door de jeugd van de hoofdpersoon te leren kennen kun je als lezer beter begrijpen waarom hij/zij in het latere leven bepaalde beslissingen neemt. Ik houd ervan om die link te kunnen leggen tussen het verleden en het heden van een personage. Bij Een schitterend gebrek was deze connectie tussen de jeugd en volwassenheid van Lucia erg duidelijk, de liefde voor Giacomo is gedurende het hele boek een belangrijk element. Het verhaal begint met haar liefde voor hem en het eindigt ermee. Door haar liefde voor Giacomo ziet ze uiteindelijk in dat het niet gaat om liefhebben maar om het geven van liefde, en dat is iets wat zij goed kan: liefde geven. Dit vond ik een erg mooi stuk in het boek. Lucia realiseert zich dat door Giacomo, tot deze ‘ontdekking’ heeft haar liefde voor Giacomo Lucia dus gebracht ondanks het feit dat ze niet meer samen zijn. Het idee dat die liefde, die ik inmiddels al verloren waande, toch iets heeft opgeleverd voor Lucia vond ik een hele troost.

Japin heeft alles gebaseerd op echte personen uit de 18^e eeuw. Dit wist ik tijdens het lezen niet, ik kwam er pas achter toen ik achter in het boek het kopje Ten slotte las. Hierbij vermeldt Japin de bronnen die hij heeft gebruikt en wordt duidelijk welke personen echt hebben bestaan. Dit voegde voor mij iets bijzonders toe aan het verhaal, het feit dat het toch op realiteit is gebaseerd en dat veel van de gebeurtenissen in het echt hebben plaatsgevonden, maakt het een nog beter boek. Japin heeft feiten genomen en daarop verder gebouwd om dit prachtige boek te schrijven.

Twee vrouwen

Twee vrouwen

Harry Mulisch 

Samenvatting

http://www.scholieren.com/boek/581/twee-vrouwen/zekerwetengoed

Mijn mening

Nadat dit boek me door verschillende mensen was aangeraden besloot ik Twee vrouwen te lezen en het is me zeker bevallen. Ik vond het een erg goed geschreven boek.

De personages zijn goed uitgewerkt, natuurlijk vooral de hoofdpersoon Laura. Zij maakt een realistische indruk en als lezer leef je erg met haar mee. Door haar gedachten en ideeën veranderde mijn kijk op bepaalde dingen in het verhaal.

Vooral Sylvia werd op een bijzondere manier bekeken door Laura. Verreweg het grootste gedeelte van het boek is Sylvia alles waar Laura maar aan denkt en alles wat ze wil, Sylvia wordt door Laura als het ware op een voetstuk geplaatst. Wanneer Sylvia er plotseling echter vandoor gaat met een ander, verandert het beeld dat Laura van haar heeft volledig. Sylvia is niet meer die geweldige geliefde, ze heeft Laura bedrogen, en wel met Laura’s ex. Deze verandering in houding tegenover Sylvia vond ik erg interessant, hierdoor veranderde ook de manier waarop ik haar zag. Ook ik vond Sylvia niet meer sympathiek, maar vond het jammer dat ze Laura zo bedrogen had. Dat ik op die manier met een hoofdpersoon kan meedenken en veranderen tijdens het lezen dat is voor mij een teken dat ik een goed boek lees.

Ik vond Sylvia overigens wel een erg interessant personage. Hoewel ze een naïef en enigszins bizar persoon was, kon ik me tijdens het lezen van het boek toch een beetje in haar verplaatsen. Ze handelde op een simpele, naïeve manier om het resultaat te krijgen wat zij en Laura wilden. Dit wil niet zeggen dat ik haar oplossing erg begrijpelijk vond, maar ik vond haar plan om een baby te krijgen wel een bijzonder element in het verhaal waardoor het een boeiend en origineel verhaal werd.

Het einde vond ik natuurlijk erg tragisch, maar het was bijna onontkoombaar. Laura heeft alles verloren dus rest haar nog een oplossing. Eigenlijk had ik dit einde al zien aankomen, maar om het bevestigd te krijgen was ergens wel fijn maar toch tragisch.

Het enige wat soms een beetje verwarrend was, was de opbouw van het verhaal. Er werd niet aangekondigd in welke fase van het verhaal een bepaald stuk zich afspeelde. Dit was echter niet een groot probleem en het deed zeker niet af aan het feit dat ik Twee vrouwen een erg mooi boek vond.

Joe Speedboot

Joe Speedboot

Tommy Wieringa

Samenvatting

http://www.scholieren.com/boek/6994/joe-speedboot/zekerwetengoed

Mijn mening

Joe Speedboot vond ik een erg mooi boek. Het aangrijpende verhaal van de gehandicapte Fransje is erg goed geschreven. De belangrijkste factor hiervan is de eerlijkheid waarmee de gedachten van Fransje op papier zijn gezet. Volkomen ongegeneerd worden zijn gedachten overgebracht, dit geeft een erg realistisch beeld van het leven van een gehandicapte tiener. Wieringa was niet bang voor enkele vloekwoorden of volkomen openhartige opmerkingen, die eerlijkheid is een van de dingen waardoor het boek voor mij erg origineel en goed was.

Doordat Fransje gehandicapt is en vrijwel niet kan spreken, is het boek erg gericht op gedachtes in plaats van uitgesproken woorden, wat een leuke afwisseling is aangezien in veel boeken het dialoog wel erg belangrijk is.

Bovendien verschafte het verhaal me een andere kijk op iemand die gehandicapt is. Hoewel ze vaak niet veel kunnen, zien en horen ze wel alles en ze maken er ook op hun eigen manier deel van uit. Het boek maakt je als het ware bewust van de invalide mensen.

Iets anders wat ik altijd erg leuk vind is dat je de hoofdpersoon gedurende meerdere jaren volgt. Je maakt de ontwikkeling van Fransjes karakter en lichaam mee. Hij begint het boek als iemand die al meer dan tweehonderd dagen in coma ligt, vervolgens ontwikkelt hij zich op een gegeven moment in het boek tot armworstelaar van hoog niveau, dit allemaal ondanks het feit dat hij zwaar invalide is en alleen zijn ene hand kan gebruiken. De wending die het verhaal neemt bij het armworstelen is enigszins bizar, maar erg leuk bedacht. Wie had ooit gedacht dat de gehandicapte Fransje het tegen de wereldkampioen armworstelen zou moeten opnemen op een kampioenschap armworstelen? Ik in elk geval niet, daarom vond ik dit een geniale bestemming voor Fransjes sterke arm, en zeer origineel bovendien.

Dan is er nog Joe Speedboot, de mysterieuze figuur die het leven van Fransje op de kop komt zetten. Het beeld dat van Joe wordt geschetst is een beeld waar iedereen zich wel iets bij kan voorstellen denk ik. Een geweldig slimme, avontuurlijke kwajongen. Joe is voor mij echt het beste personage in het boek. Zijn uitvindingen en avonturen zijn bijna te ongelofelijk, maar in principe is alles wat hij doet mogelijk. Dat is wat hem tot zo’n leuk personage maakt: hij doet dingen die niemand voor mogelijk houdt, of waar niemand ooit maar aan heeft gedacht. En toch lukt het hem meestal de dingen waaraan hij begint tot een goed einde te brengen. Hij is een soort ideale uitvinder: stoïcijns en inventief, maar je ziet ook goed dat hij erg om bepaalde mensen geeft. Kortom, ik vond hem het beste personage in dit boek.

De schrijfstijl van het boek was betrekkelijk simpel, zonder lange zinnen of moeilijke woorden. Maar de manier waarop het geschreven is, is zo eerlijk en realistisch, dat dit ook een van de goede punten van het boek was voor mij.

Wieringa verwoordt zonder moeite de gedachten van Fransje, hij heeft zich erg goed verplaatst in de invalide tiener. Dat is zo goed gelukt dat het voor mij niet moeilijk was me in Fransje te verplaatsen en met hem mee te leven.

Argumentatieopdracht

Joe Speedboot van Tommy Wieringa: een boek dat door velen wordt geprijsd omwille van het aangrijpende en realistische verhaal. Joe Speedboot werd al vele malen genomineerd voor verschillende literatuurprijzen en heeft hiervan ook enkelen gewonnen. Wat zorgt ervoor dat dit boek zo populair is en als zo goed wordt ervaren door de lezer? 

Joe Speedboot vertelt het verhaal van de invalide tiener Fransje wiens leven op de kop wordt gezet door de komst van de jongen Joe Speedboot naar het dorp Lomark. Joe Speedboot sleurt Fransje en een paar andere vrienden mee in vele ongelofelijke avonturen waarbij vriendschap en liefde op de proef worden gesteld.

Stelling: Joe Speedboot van Tommy Wieringa is een prachtig boek om te lezen

Joe Speedboot is een ongelofelijk verhaal waardoor je als lezer wordt gedwongen na te denken over mensen met een handicap en de grenzen van vriendschap en liefde. Alle elementen van het verhaal, met name de personages en hun gedachtes, vormen samen een prachtig boek dat het zeker waard is om te lezen.

Sleuteloog

Sleuteloog

Hella S. Haasse









Samenvatting

Link:      http://www.scholieren.com/boekverslag/74070

Mijn mening

Ik vond Sleuteloog behoorlijk tegenvallen. Ik miste een echte verhaallijn in het boek. In het verhaal staan de herinneringen van kunsthistorica Herma Warner, een oudere vrouw, centraal. Ze herinnert zich allerlei gebeurtenissen uit haar verleden in Nederlands-Indië. Deze herinneringen en de samenhang waren mij niet altijd even duidelijk. De vertelster Herma maakte daarom een nogal verwarde indruk.

Op sommige momenten was het mij niet helemaal duidelijk op welk punt in het verhaal ik nou eigenlijk was. Het verhaal is niet chronologisch en er zijn geen hoofdstukken of andere dingen die aangeven dat je bij een volgend deel in het verhaal bent aanbeland.

Iets anders waar ik niet zo tevreden over was, waren de personages. Het duurde heel lang voordat ik door begon te hebben wie nou wie was. Er waren nogal wat personages en allemaal hadden ze lastige namen die soms ook nog eens op elkaar leken. Hierdoor begreep ik pas laat de connecties tussen alle personages.

De herinneringen van Helma gaven me een beeld van de situatie in Nederlands-Indië en dan vooral de manier waarop het sociale leven was geordend: de verschillen tussen de 'echte' Nederlandse mensen, de inheemsen en de in Nederlands-Indië geboren Nederlanders. Dit thema was ook belangrijk in het boek. Dee, de in Nederlands-Indië geboren vriendin van Herma, vindt het verschil tussen de mensen in de samenleving onrechtvaardig. Later gaat Dee onder andere deelnemen aan protesten en dergelijke acties om minderwaardigen en onderdrukten te helpen. Deze kwestie wordt wel goed onder woorden gebracht, ik kon me wel voorstellen hoe die situatie in het echt geweest zou zijn.

Verder zat er naar mijn idee niet echt diepgang in, ik miste een soort probleem of open plek in het verhaal, iets waardoor ik door zou willen lezen om erachter te komen. Doordat dit ontbrak vond ik het geen spannend boek of een boek dat heel leuk was om te lezen.

Ook al viel het verhaal over het algemeen dus een beetje tegen, ik vond de schrijfstijl van Haasse wel mooi. Door de mooie zinnen werden de situaties levendig beschreven. De passages waarin de gebeurtenissen in Nederlands-Indië vond ik goed beschreven, en dan met name de voorvallen op het landgoed van de familie Mijers.

Argumentatieopdracht

Hoe kan het dat het boek Sleuteloog van Hella S. Haasse door sommige mensen als een goed boek wordt ervaren, hoewel het toch werkelijk niet de moeite waard blijkt te zijn? Een oude vrouw die vertelt over haar jeugd, dan zou je denken, dat hoeft toch niet slecht te zijn? Dat hoeft inderdaad niet, maar in dit geval is dat wel zo: het verhaal is onduidelijk, schept grote verwarring en bevat geen echte verhaallijn.

Sleuteloog vertelt het verhaal van de oude vrouw Herma, die samen met haar beste vriendin Dee Meijers is opgegroeid in Nederlands-Indië. Op een dag wordt Herma benaderd door een journalist die haar naar informatie over Dee vraagt. Herma gaat hierop in en dit resulteert in het ophalen vele herinneringen en correspondentie tussen de journalist en Herma.
Stelling: Sleuteloog van Hella S. Haasse is het niet waard om gelezen te worden.

Alles, van de gebeurtenissen tot de namen van de personages, schept verwarring tijdens het lezen. Wegens de ontbrekende verhaallijn en de geringe hoeveelheid spanning is dit boek sterk af te raden. Sleuteloog is uw tijd en inspanning simpelweg niet waard.