zondag 24 juli 2016

Een schitterend gebrek

Een schitterend gebrek

Arthur Japin










Samenvatting

Mijn mening

Een schitterend gebrek is naar mijn mening een prachtig boek. Ik had hoge verwachtingen van dit boek en daar is ruimschoots aan voldaan.
Lucia, de hoofdpersoon, heeft behoorlijk wat meegemaakt in haar leven, daarover vertelt zij op een bijna luchtige wijze. Deze luchtigheid zorgt ervoor dat je niet echt medelijden krijgt, maar het wekt eerder een soort begrip voor haar situatie op. Lucia wil geen medelijden, dat is juist een van de dingen die ze het meest veracht. Japin heeft dit dus goed weten over te brengen.
Lucia heeft zoveel verschrikkelijke dingen meegemaakt, daar kon ik me bijna niets bij voorstellen, maar toch is het Japin gelukt om de situaties zo te beschrijven dat ik me wel in Lucia in kon leven. Hoe hij dat heeft gedaan is me trouwens een raadsel. Het is bijzonder hoe hij zo goed de gedachten en opvattingen van een (jonge) vrouw heeft kunnen verwoorden zodat het geloofwaardig overkomt. 
In Een schitterend gebrek volg je als lezer Lucia gedurende een groot deel van haar leven. Aan het begin van het boek beschrijft Lucia uitvoerig haar jeugd op het landgoed Pasiano waar ze haar geliefde Giacomo ontmoet. Deze ontmoeting en de tijd die ze daarna doorbrengt met Giacomo worden uitvoerig beschreven, evenals haar opvoeding door haar leraar Pompignac en alles wat er op het landgoed gebeurt. De beschrijvingen zijn hier erg uitgebreid, soms een beetje langdradig, maar schetsen een goed beeld van de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt.
Boeken waarbij je de hoofdpersoon gedurende zijn/haar leven volgt vind ik altijd erg leuk. Door de jeugd van de hoofdpersoon te leren kennen kun je als lezer beter begrijpen waarom hij/zij in het latere leven bepaalde beslissingen neemt. Ik houd ervan om die link te kunnen leggen tussen het verleden en het heden van een personage. Bij Een schitterend gebrek was deze connectie tussen de jeugd en volwassenheid van Lucia erg duidelijk, de liefde voor Giacomo is gedurende het hele boek een belangrijk element. Het verhaal begint met haar liefde voor hem en het eindigt ermee. Door haar liefde voor Giacomo ziet ze uiteindelijk in dat het niet gaat om liefhebben maar om het geven van liefde, en dat is iets wat zij goed kan: liefde geven. Dit vond ik een erg mooi stuk in het boek. Lucia realiseert zich dat door Giacomo, tot deze ‘ontdekking’ heeft haar liefde voor Giacomo Lucia dus gebracht ondanks het feit dat ze niet meer samen zijn. Het idee dat die liefde, die ik inmiddels al verloren waande, toch iets heeft opgeleverd voor Lucia vond ik een hele troost.
Japin heeft alles gebaseerd op echte personen uit de 18e eeuw. Dit wist ik tijdens het lezen niet, ik kwam er pas achter toen ik achter in het boek het kopje Ten slotte las. Hierbij vermeldt Japin de bronnen die hij heeft gebruikt en wordt duidelijk welke personen echt hebben bestaan. Dit voegde voor mij iets bijzonders toe aan het verhaal, het feit dat het toch op realiteit is gebaseerd en dat veel van de gebeurtenissen in het echt hebben plaatsgevonden, maakt het een nog beter boek. Japin heeft feiten genomen en daarop verder gebouwd om dit prachtige boek te schrijven.

Twee vrouwen

Twee vrouwen

Harry Mulisch 










Samenvatting

http://www.scholieren.com/boek/581/twee-vrouwen/zekerwetengoed

Mijn mening

Nadat dit boek me door verschillende mensen was aangeraden besloot ik Twee vrouwen te lezen en het is me zeker bevallen. Ik vond het een erg goed geschreven boek.
De personages zijn goed uitgewerkt, natuurlijk vooral de hoofdpersoon Laura. Zij maakt een realistische indruk en als lezer leef je erg met haar mee. Door haar gedachten en ideeën veranderde mijn kijk op bepaalde dingen in het verhaal.
Vooral Sylvia werd op een bijzondere manier bekeken door Laura. Verreweg het grootste gedeelte van het boek is Sylvia alles waar Laura maar aan denkt en alles wat ze wil, Sylvia wordt door Laura als het ware op een voetstuk geplaatst. Wanneer Sylvia er plotseling echter vandoor gaat met een ander, verandert het beeld dat Laura van haar heeft volledig. Sylvia is niet meer die geweldige geliefde, ze heeft Laura bedrogen, en wel met Laura’s ex. Deze verandering in houding tegenover Sylvia vond ik erg interessant, hierdoor veranderde ook de manier waarop ik haar zag. Ook ik vond Sylvia niet meer sympathiek, maar vond het jammer dat ze Laura zo bedrogen had. Dat ik op die manier met een hoofdpersoon kan meedenken en veranderen tijdens het lezen dat is voor mij een teken dat ik een goed boek lees.
Ik vond Sylvia overigens wel een erg interessant personage. Hoewel ze een naïef en enigszins bizar persoon was, kon ik me tijdens het lezen van het boek toch een beetje in haar verplaatsen. Ze handelde op een simpele, naïeve manier om het resultaat te krijgen wat zij en Laura wilden. Dit wil niet zeggen dat ik haar oplossing erg begrijpelijk vond, maar ik vond haar plan om een baby te krijgen wel een bijzonder element in het verhaal waardoor het een boeiend en origineel verhaal werd.
Het einde vond ik natuurlijk erg tragisch, maar het was bijna onontkoombaar. Laura heeft alles verloren dus rest haar nog een oplossing. Eigenlijk had ik dit einde al zien aankomen, maar om het bevestigd te krijgen was ergens wel fijn maar toch tragisch.

Het enige wat soms een beetje verwarrend was, was de opbouw van het verhaal. Er werd niet aangekondigd in welke fase van het verhaal een bepaald stuk zich afspeelde. Dit was echter niet een groot probleem en het deed zeker niet af aan het feit dat ik Twee vrouwen een erg mooi boek vond.