Een schitterend gebrek
Arthur Japin
Samenvatting
Mijn mening
Een schitterend gebrek is naar mijn mening een prachtig boek. Ik had hoge
verwachtingen van dit boek en daar is ruimschoots aan voldaan.
Lucia, de hoofdpersoon, heeft behoorlijk wat meegemaakt in haar leven,
daarover vertelt zij op een bijna luchtige wijze. Deze luchtigheid zorgt ervoor
dat je niet echt medelijden krijgt, maar het wekt eerder een soort begrip voor
haar situatie op. Lucia wil geen medelijden, dat is juist een van de dingen die
ze het meest veracht. Japin heeft dit dus goed weten over te brengen.
Lucia heeft zoveel verschrikkelijke dingen meegemaakt, daar kon ik me
bijna niets bij voorstellen, maar toch is het Japin gelukt om de situaties zo
te beschrijven dat ik me wel in Lucia in kon leven. Hoe hij dat heeft gedaan is
me trouwens een raadsel. Het is bijzonder hoe hij zo goed de gedachten en
opvattingen van een (jonge) vrouw heeft kunnen verwoorden zodat het
geloofwaardig overkomt.
In Een schitterend gebrek volg
je als lezer Lucia gedurende een groot deel van haar leven. Aan het begin van
het boek beschrijft Lucia uitvoerig haar jeugd op het landgoed Pasiano waar ze
haar geliefde Giacomo ontmoet. Deze ontmoeting en de tijd die ze daarna
doorbrengt met Giacomo worden uitvoerig beschreven, evenals haar opvoeding door
haar leraar Pompignac en alles wat er op het landgoed gebeurt. De
beschrijvingen zijn hier erg uitgebreid, soms een beetje langdradig, maar
schetsen een goed beeld van de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt.
Boeken waarbij je de hoofdpersoon gedurende zijn/haar leven volgt vind
ik altijd erg leuk. Door de jeugd van de hoofdpersoon te leren kennen kun je
als lezer beter begrijpen waarom hij/zij in het latere leven bepaalde
beslissingen neemt. Ik houd ervan om die link te kunnen leggen tussen het
verleden en het heden van een personage. Bij Een schitterend gebrek was deze connectie tussen de jeugd en
volwassenheid van Lucia erg duidelijk, de liefde voor Giacomo is gedurende het
hele boek een belangrijk element. Het verhaal begint met haar liefde voor hem
en het eindigt ermee. Door haar liefde voor Giacomo ziet ze uiteindelijk in dat
het niet gaat om liefhebben maar om
het geven van liefde, en dat is iets
wat zij goed kan: liefde geven. Dit vond ik een erg mooi stuk in het boek.
Lucia realiseert zich dat door Giacomo, tot deze ‘ontdekking’ heeft haar liefde
voor Giacomo Lucia dus gebracht ondanks het feit dat ze niet meer samen zijn.
Het idee dat die liefde, die ik inmiddels al verloren waande, toch iets heeft
opgeleverd voor Lucia vond ik een hele troost.
Japin heeft alles gebaseerd op echte personen uit de 18e
eeuw. Dit wist ik tijdens het lezen niet, ik kwam er pas achter toen ik achter
in het boek het kopje Ten slotte las.
Hierbij vermeldt Japin de bronnen die hij heeft gebruikt en wordt duidelijk
welke personen echt hebben bestaan. Dit voegde voor mij iets bijzonders toe aan
het verhaal, het feit dat het toch op realiteit is gebaseerd en dat veel van de
gebeurtenissen in het echt hebben plaatsgevonden, maakt het een nog beter boek.
Japin heeft feiten genomen en daarop verder gebouwd om dit prachtige boek te
schrijven.