Hemelvaart Judith Koelemeijer

Hemelvaart

Judith Koelemeijer

Samenvatting

Het eerste deel gaat in de tijd  terug naar 14 augustus 1985. Het wordt Maria-Hemelvaart op het Griekse eilandje Paros. Er zijn zes Hollandse meiden op vakantie en twee ervan, Annette Sierhuis en Judith Koelemeijer, besluiten hun laatste vakantienacht nog even te verlengen. Ze wil nachten zonder einde om feest te vieren. Judith (18) stapt achter op de motor bij de Griek Nikos en Annette (20) stapt bij een Duitse jongen achterop. Wanneer Judith merkt dat Annette niet achter hen aan komt, rijden ze terug en ze zien dan dat er een ongeluk is gebeurd. Een andere Duitse jongen is met zijn motor op de motor van Annettes bestuurder geknald. Zij ligt op het asfalt en wordt door een busje afgevoerd naar een dokter. Daar ziet Annette dat het heel slecht met haar gaat: het lijkt of ze in coma is. Ze moet worden overgebracht naar Athene met een helikopter, maar die komt maar niet. Als ze tenslotte wel wordt vervoerd, wordt het duidelijk dat Annette het niet gaat halen. Ze sterft, wat een erg vreemde gewaarwording is na een vakantie met alleen maar lol.  De andere vier vriendinnen moeten worden gewaarschuwd en de volgende dag, op Maria Hemelvaart, moeten ze al van het eiland af. De Duitse motorrijder wordt opgepakt.

Judith gaat uit Wormer  verhuizen naar Baarn om op kamers te gaan voor haar studie. Het is er erg stil en ze moet steeds terugdenken aan de vakantie en aan de 15e augustus. Het duurt nog twee weken, voordat het lijk kan worden overgebracht en de crematie geregeld kan worden.

Daarna wordt het stil. Judith heeft een verhaal over het ongeluk en de vakantie geschreven, maar de andere meiden vinden dat het haar verhaal is en vinden zichzelf er niet in terug.

Judith krijgt het in Baarn flink benauwd: ze kan niet meer gewoon doorleven met de gevolgen van het ongeluk. Ze wil weten wat er is gebeurd. Ze bezoekt af en toe de ouders van Annette en ziet ook hoe Annettes broer lijdt onder het verlies van zijn zus. Zij denken dat de ziel van Annette nog op Paros is en willen terug naar het Griekse eiland.

In 1987 gaat Judith terug naar het eiland. Daar bezoekt ze enkele plaatsen waar Annette en zij zijn geweest voordat het ongeluk gebeurde.

Judith gaat na haar kleine odyssee terug naar Nederland en schrijft zich in voor een andere studie. Ze probeert vanaf nu het verleden achter zich te laten.

Pas in 2009 (24 jaar na de dood van Annette) ontmoet ze Hans Sierhuis weer. Judith spreekt ook nog een keer met haar vriendinnen van toen over het ongeluk en dan blijkt dat ze er allemaal een eigen versie op nahouden. Ieder heeft zo zijn eigen herinnering van het ongeluk gemaakt. Judith wil nu graag de echte versie weten.

Judith gaat terug in 2010 naar het eiland om de officiële stukken op te vragen die gemaakt zijn door justitie. De Duitse jongen was namelijk opgepakt en de volgende dag al veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf die hij echter had kunnen afkopen. Hij had niet gedronken en was eigenlijk niet schuldig. Terwijl ze het eiland bezoekt komt ze erachter dat het weer Maria Hemelvaart is. In de papieren staat dat de Duitse jonge man Dieter Dunkelmann de veroorzaker van het ongeluk is.

Via internet gaat Judith op zoek naar de Duitse jongens. Herbert Lange wil alleen telefonisch met haar spreken. Bij hem zat Annette achterop, maar hij kende haar nauwelijks. Omdat ze de weg niet wisten, waren ze gestopt en Dieter was bovenop hen geknald.

In december 2010 krijgt Judith Dieter aan de lijn: hij is biochemicus aan een Universiteit en wil graag met Judith over het ongeluk praten: zijn vrouw vindt het minder geslaagd. Als ze in een park met elkaar erover praten, zegt hij dat hij zich wel schuldig voelt, maar dat het eigenlijk een stom noodlottig ongeval was. Ze hadden echt niet veel gedronken en waarom hij de motor waarop Annette zat niet meer had kunnen ontwijken, weet hij niet. Hij was opgepakt en veroordeeld, maar had nooit meer een rekening gekregen. Judith krijgt het gevoel dat ze een vergeefse zoektocht heeft gemaakt en een dwaalspoor heeft gevolgd. Er is gewoon geen reden voor het ongeluk te bedenken. Dieter heeft zich altijd schuldig gevoeld aan de dood van Annette maar had zich voorgenomen dat in zijn leven goed te maken met bijvoorbeeld het uitvinden van een medicijn tegen kanker, waardoor hij andere mensen het leven had kunnen teruggeven. Dat is tot nu toe niet gebeurd. Na het gesprek loopt Dieter uit Judiths leven weg.

Als Judith dan uiteindelijk alles weet wat ze te weten kan komen, besluit ze een boek te schrijven over de nacht van het ongeluk op Paros en haar zoektocht naar de ware Annette en de waarheid achter haar dood.


Deze samenvatting is van internet: www.scholieren.nl, met enkele aanpassingen door mij.
Dit was een totaal ander boek dan het boek dat ik vorige periode heb gelezen: Het huis van de moskee. Ik vond het vorige boek leuker, omdat het een vrij bijzonder boek is, het gaat niet over dingen die hier in Nederland vanzelfsprekend zijn of wel vaker voorkomen. Bij Hemelvaart had ik een beetje het idee dat het niet echt een heel bijzonder boek was. Het was wel leuk om te lezen en het verhaal was mooi met name omdat het echt gebeurd is. Dus zeker een goed boek, maar het is niet een van de beste boeken die ik heb gelezen.

Mijn mening over het boek

Hemelvaart is een mooi en meeslepend boek. Het verhaal is heel realistisch en omdat de hoofdpersoon gedurende het grootste deel van het boek een jaar of achttien is, was het makkelijk mezelf in de hoofdpersoon te verplaatsen.

Het is zo geschreven dat je je makkelijk kan inleven in de hoofdpersoon, en dus was ik tijdens het lezen steeds benieuwd naar wat er ging gebeuren en wie de schuld zou krijgen. Tijdens het lezen speculeerde ik er zelf ook over wie nou verantwoordelijk was geweest voor het ongeluk in het boek. En of het eigenlijk wel een ongeluk was geweest.

Soms werd het een beetje complex door de vele flashbacks in het boek, maar toch was het wel redelijk goed te volgen wat er gebeurde in het verhaal.

De gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon Judith zijn erg belangrijk voor het verhaal. Doordat deze gedachten goed werden beschreven, ging ik ook echt meeleven met Judith. Ook de andere personen in het boek kwamen voor mij heel realistisch over door de stijl van de auteur.

Dit boek heeft mij laten nadenken over hoe goed je mensen nou eigenlijk kent, je kan wel goede vriendinnen zijn met iemand maar dan nog niet de belangrijkste dingen van elkaar weten. Ook werd ik aan het denken gezet over hoe het zou zijn om een dierbaar iemand te verliezen, in het geval van dit verhaal een goede vriendin.

Het mooiste stuk van het boek vind ik het einde, wanneer Judith met de vermoedelijke schuldige afspreekt om over het ongeluk te praten. Dit is slechts een klein stukje, maar hier wordt dan nog een keer vastgesteld dat de herinneringen van iedereen over het ongeluk echt heel veel verschillen. Nog iets dat ik erg leuk vond was dat je door het lezen van het boek er echt achter kwam wie Annette precies was en wat ze wel en niet leuk vond.

Achter in het boek las ik over Stichting Annette Sierhuis, een stichting die Judith Koelemeijer heeft opgericht. Het is vernoemd naar Annette en de stichting steunt dingen die Annette belangrijk vond. Bijvoorbeeld dingen als een leuke dag organiseren voor mensen met een (verstandelijke)handicap, een betere wereld en een beter milieu.

Een deel van de opbrengst van het boek Hemelvaart gaat naar Stichting Annette Sierhuis. Ik vind dit een erg goed initiatief en nu zie je dus toch nog iets van Annette, die op 15 augustus 1985 overleed, terug in de huidige wereld.

Verwerkingsopdracht

Ik heb voor de verwerkingsopdracht gekozen om een collage te maken. Omdat er over dit boek en verhaal tamelijk goede foto’s te vinden zijn. In 2013 heeft de broer van Annette namelijk een reis naar het eiland Paros gemaakt, dit was het eiland waar Judith en Annette en de andere meiden op vakantie waren, en waar het ongeluk gebeurde. De broer van Annette heeft alle plaatsen die iets met de dood van Annette te maken hebben gehad op de foto gezet. Dus bijvoorbeeld de camping waar de vriendinnen verbleven en de weg van het fatale ongeluk. Het zien van deze foto’s voegde voor mij veel toe aan het verhaal en de realiteit ervan. De foto’s bevestigen dat het niet zomaar een verhaal is, maar dat het werkelijk zo is gegaan.

Achterin het boek Hemelvaart stond nog een mooie foto van Judith en Annette samen op Paros in Griekenland. Ik vind dat deze foto heel mooi hun vriendschap laat zien, maar ook dat ze nog onbezorgde meisjes waren die gewoon leuk samen op vakantie waren. Dat een vakantie dan zo op een ramp uit kan draaien voor die meisjes lijkt me onvoorstelbaar.

Met behulp van deze foto’s, het verhaal uit het boek en informatie op de website van de auteur over deze reis, heb ik deze collage gemaakt.

Op de foto’s staat de informatie bij de foto en de verwijzingen naar de gebeurtenissen in het verhaal in het boek.

Mijn collage bij het boek Hemelvaart van Judith Koelemeijer
  (door op de afbeelding te klikken wordt het groter en is de tekst duidelijker leesbaar)

Met behulp van foto’s van www.judithkoelemeijer.nl en Google afbeeldingen.